Της Ζωής Καρανάσιου
Εκεί που η ψυχρότητα του πάθους
Φθείρει την αόρατη μορφή σου.
Σαν κηλίδα,
Ανάμεσα σε σκέψεις που εξατμίστηκαν
Να καίγεσαι.
Στο τελευταίο φως
Ενός ατέλειωτου τσιγάρου,
Σβήνω
Το Τίποτα∙
Ό,τι έχει πεθάνει
Στη λευκή μου μνήμη
Θα αναγεννηθεί
στη νέα αυταπάτη.
Να καίγεσαι,
Στο χάος της σιωπής μου.
Μα, το βουητό της άλαλης καρδιάς μου
Θα συντροφεύει την παγωμένη μοναξιά μου,
Όσο θα καίγεσαι.
Advertisements
