ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ (Chief Editors)

Αχιλλέας Μζ. [Κάθε Δευτέρα γράφει με την «Αχίλλειο Πένα»] 

Μπήκα στην ζωή με το δεξί αλλά ήμουν απρόσεκτος και το έσπασα .Έκτοτε ισορροπώ στο αριστερό . Πήγαινα για δημοσιογραφία αλλά πήρα λάθος δρόμο που με έβγαλε σε μονοπάτια Φιλοσοφικά . Έκανα φιλότιμες προσπάθειες να μην μπλεχτώ στα γρανάζια του γραψίματος αλλά μάλλον γεννήθηκα με αυτήν την περίεργη διαστροφή στο κεφάλι μου. Εκτός από άρθρα και βιβλία γράφω ιστορία . Πίνω καφέ μπόλικο, λατρεύω την μουσική και τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, μιλάω πολύ, ακόμη και με τα μάτια. Γιαυτό άλλωστε σπάνια θα με δείτε να αποχωρίζομαι τα γυαλιά μου ή το κινητό μου. Τρώω σαλάτες και σοκολάτες συχνά και τα μούτρα μου ακόμη συχνότερα.

Θεοδώρα Απότα [ Κάθε Πέμπτη είναι «Μία Απο-τα ίδια» ]

Συστήνομαι Δώρα. Δεν αρέσει σε κάποιους. » Άλλο δώρο Θεού κι άλλο απλό δώρο» μου λένε. Αυτή η μανία με το ραδιόφωνο και τη δημοσιογραφία μάλλον προέκυψε απ’ την συνήθεια μου να μιλάω πολύ. Υπάρχουν μέρες που θέλω να λέω σε όλους τις σκέψεις μου, και μέρες που προτιμώ να τις γράφω. Μ’ αρέσουν οι αυθόρμητοι άνθρωποι (ή και όχι) , οι καφέδες (με πολλά παγάκια) και ο Τσάντλερ Μπίνγκ (μήπως ξέφυγα πολύ ρε σεις;) .

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ (Proofreading)

Νίκη Κωνσταντίνου – Σγουρού [Κάθε Δευτέρα παραδέχεται πως «αργώ λίγο, αλλά έρχομαι»]

Αγαπώ τα τετράδιά μου -που συχνά άγραφα με περιμένουν- και το βούτυρο που αγκαλιάζει την ζάχαρη, τους αστραγάλους, τα κακτάκια, τα ψαλίδια, τα πράγματα που κρέμονται, τα φλιτζάνια και το περιεχόμενό τους. Θυμώνω πολύ όταν δεν μου επιστρέφουν τα στυλό μου. Βρίσκομαι σχεδόν πάντα μπλεγμένη ανάμεσα σε (καταπληκτικά χρωματιστές) λέξεις που δεν έχουν πού να πάνε. Προσπαθώ να χωρέσω τη ζωή μου σε βαλίτσες και να γράψω για όλα σε ξεχασμένες γραφομηχανές. Δεν φοράω ρολόι σε μια προσπάθεια να αποδείξω έμπρακτα την ρευστότητα του χρόνου.

ΓΡΑΦΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ (Artistic Design)

Ορέστης Δανάτσας [ Κάθε Τόσο «ζωγραφίζει» στο «Drawing Pad»]

Πέρσι περιπλανιόμουν στους δρόμους της Κοζάνης. Με το τέλος του πρώτου έτους όμως αποφάσισα να παρατήσω το ΤΕΙ, και την Κοζάνη και όλα. Πλέον κάνω ότι έκανα από πάντα, σχέδια, κουρέματα σε γνωστούς φορ φαν και αράγματα από δω κι από κει. Αυτοαποκαλούμαι γραφίστας. Στον ελεύθερο μου χρόνο σχεδιάζω παραπάνω, αφού πρώτα έχω εμπνευστεί από οτιδήποτε και οποιονδήποτε, και προσπαθώ να εξασκώ τις μουσικές μου ανησυχίες στην κιθάρα.

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ (Editors)

Χρήστος Δάμης [ Κάθε Δευτέρα δεν θα τον διαβάσεις;  «Όχι Δα», θα τον διαβάσεις]

Αν και Χρήστο με αποκαλούν μόνο οι γονείς μου, έτσι θα σας συστηθώ. Κάποιοι με χαρακτηρίζουν ασυνήθιστο παιδί, όμως από αγάπη. Ερωτευμένος με τη παρέα και τις βόλτες μέχρι το χάραμα. Σπουδάζοντας κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες, ένα συμπέρασμα έβγαλα : πως έπρεπε να γίνω τεφατζής. Δεν νομίζω πως μου είναι εύκολο να επιβιώσω χωρίς αδρεναλίνη στα ύψη, ένταση στη ζωή, και χυμό ανανά το πρωί. Κόντρα στη ροή των πραγμάτων, αποφεύγω τα ταξίδια αν και θεωρώ πως με καλή παρέα, ακόμα και στη κόλαση αν πας, μόνο γέλιο θα βγάλεις. Ομολογώ πως η γραφή δεν ήταν ένα από τα όνειρα μου, όμως σιγά σιγά γράφοντας, ξεκίνησα να ονειρεύομαι.

Σταυρούλα Κοσκινά [ Κάθε Δευτέρα μας δείχνει την «Παλιά της τέχνη Κόσκινο»]

Ποτέ δεν μου άρεσε το όνομα μου (ή έστω ποτέ δεν με εξέφραζε).Γεννήθηκα μια από τις πιο ζεστές καλοκαιρινές μέρες  αλλά αγαπώ το χειμώνα. Είμαι ένας απλός, καθημερινός, βαρετός και μουντός άνθρωπος , που χαμογελάει όταν ακούει εκείνο το κλικ της κάμερας, που κοντοστέκεται λίγο κάθε φορά που περνάει από την αρχαία αγορά, που ερωτεύεται  τις πιο άχαρες μέρες, οι οποίες εξελίσσονται πάντα στις πιο όμορφες νύχτες, που απεχθάνεται τα πεταχτά φιλιά στο μέτωπο(είναι σαν παρηγοριά που δεν χρειάζεσαι), που έχει κόλλημα με την ποίηση και οτιδήποτε άλλο ακούγεται εξειδικευμένο, ή , μάλλον καλύτερα εξιδανικευμένο , που προτίμα να ζωγραφίζει με χρώματα που μερικοί θεωρούν ότι δεν υπάρχουν (πάντα με κοροϊδεύουν επειδή τους εξηγώ  τη διαφορά μεταξύ του ροζ και του σομόν). Λατρεύω τις χαζές ερωτήσεις και τους ξεροκέφαλους ανθρώπους(γιατί τους μοιάζω). Πιστεύω ότι είμαι αθεράπευτα ρομαντική σε ένα κόσμο που ο ρομαντισμός (όχι με την κλασική του όρου έννοια) είναι συνώνυμος της αφέλειας.

Γιώργος Γιαννώτας [ Κάθε Τρίτη αυτοσυστήνεται ως «Εγώ ο Απαισιόδοξος»] 

Νίλα《από το ξινίλα》,κυνικός και απαισιόδοξος κατά τα λεγόμενα των φίλων μου! Με δηκτικό χιούμορ, ρεαλιστής και όχι αιθεροβάμων σύμφωνα με τα δικά μου! Αιώνιος φοιτητής, όπως πάει το πράγμα, της φιλολογίας, Ένας κλασσικός Υδροχόος, που όσο εύκολα ενθουσιάζεται ακόμη πιο εύκολα ξενερώνει! Ειδικός στο να δίνω λογικές συμβουλές, που ωστόσο δεν τις ακολουθώ ο ίδιος, Είμαι φωνή της «ξινής» λογικής στον μικρόκοσμο της αρθρογραφίας!

Ελένη Δελήπαλτα [ Κάθε Τρίτη την πιάνει «Ψυχε-ΔΕΛΗ-α»]

Μικρή συνήθιζα να αστειεύομαι, λέγοντας πως θα φάω τα χρόνια μου στα σχολικά θρανία. Τα χρόνια πέρασαν, το θρανίο μεταμορφώθηκε στη «δασκαλίστικη» έδρα, τα σχολικά βιβλία σε βιβλία ποίησης και φιλοσοφίας και τα σχολικά τετράδια, στο λάπτοπ μου. Ο συνδυασμός αυτών, δημιούργησε την αγάπη μου για τη γραφή.Παρ’ όλη τη μαυρίλα και τη δυσφορία της πραγματικότητας, δεν ξεχνώ να χαμογελάω και να δηλώνω πάντοτε ερωτευμένη. Ερωτευμένη με τη ζωή, ερωτευμένη με το αναπάντεχο, το μη αναμενόμενο της επόμενης μέρας. Λατρεύω να μη ξέρω τι μου γίνεται και τι με περιμένει στην επόμενη γωνία. Λατρεύω να είμαι χαμένη στον δικό μου κόσμο.Σπάνια μιλάω για να εκφραστώ. Είμαι κότα. Η γραφή μου είναι το μέσο μου για να βγάλω έξω όσα θέλω να πω. Όταν δεν γράφω κειμενάρες περί ανέμων και υδάτων, γράφω ποιήματα περί ανέμων και υδάτων. Όταν δε γράφω, χάνομαι ώρες με ένα βιβλίο, μία κανάτα καφέ και τις μουσικάρες μου. Δεν είμαι καταθλιπτική. Είμαι απελπισμένα αντιρομαντική.

Φάτα Μοργκάνα [ Κάθε Τρίτη διηγείται «Χρυσαφένιες Ιστορίες»] 

Φάτα Μοργκάνα ονομάζεται ο διπλός αντικατοπτρισμός αντικειμένων στον ορίζοντα, παρατηρείται συνήθως τις πρωινές ώρες και οφείλεται στην απότομη αλλαγή της θερμοκρασίας. Επέλεξα αυτό το όνομα, διότι ανάλογα με το περιβάλλον και τις εκάστοτε συνθήκες εμφανίζεται και μια διαφορετική πλευρά του εαυτού μου, που ίσως μετά να ξεθωριάσει. Κατοικώ σε μια πολύ μεγάλη πόλη όπου μπόρεσα να επαναπροσδιοριστώ στην αρχή της ενήλικης ζωής μου. Από μικρή γράφω ιστορίες αληθινές και ιστορίες χάρτινες. Με τη γραφή μπορώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σωστή σειρά, γι αυτό και πολλές φορές πριν τηλεφωνήσω κάπου κρατώ σημειώσεις σε ένα τετράδιο· αλλιώς το μυαλό μου γίνεται σαν σούπα και ξεχνάω τον λόγο του τηλεφωνήματος.

Μελίνα Αμανατίδου [ Κάθε Τετάρτη γεμίζει «Μέλι στην οθόνη σας»] 

Γυρίζω στο Μελίνα και μου λένε «Α,ωραίο όνομα!» ,γιατί δεν ξέρουν το πραγματικό. Είμαι ένα πολύ πρακτικό μυαλό,αλλά κατέληξα τυχαία να φιλοσοφώ στο Α.Π.Θ. Καταπιάνομαι με ό,τι έχει να κάνει με χειροποίητες κατασκευές,αλλά το φόρτε μου είναι τα κοσμήματα-για τους άλλους,εγώ φοράω μόνο πέρλες.Μου αρέσει πολύ ο χορός και ιδιαίτερα της καταγωγής μου (-ίδου) γι’αυτό «τρέχω» πίσω από συλλόγους,όπως λέει και η μαμά μου.Μιλάω πολύ δυνατά,χωρίς να το καταλαβαίνω,γράφω πολύ σιγά,χωρίς να το καταλαβαίνουν.Είχα καίρο να γράψω,αλλά με τσίγκλισε ένας φίλος και αποφάσισα να ξαναπιάσω το μολύβι…ή μάλλον το πληκτρολόγιο.

Σπυράγγελος Κουτρουβέλης [ Κάθε Τετάρτη είναι «Εντός»] 

Χριστόφορος Μαριάδης [Κάθε Παρασκευή βρίσκει λόγους και αιτίες στο «Just give me a reason»]

Απο μικρός ρε παιδί μου, είχα αυτό που λένε «έντονη καλλιτεχνική ανησυχία»! Η μάνα μου το έλεγε «φαγούρα». Ξεκίνησα λοιπόν να… «ξύνομαι» με τη μουσική, με την οποία δεν λέω, καλά τα πήγαμε, αλλά χωρίσαμε σύντομα. Ύστερα είπα να γνωρίσω τη ζωγραφική, μαλώσαμε όμως και την παράτησα. Η τρίτη μου γνωριμία ήταν με το θέατρο. Κάτι τα γονίδια, κάτι το ψώνιο, κάτι η «φαγούρα» για δημιουργικότητα, με έκαναν να νιώσω πως βρίσκομαι στο σωστό χώρο! Καταπιάστηκα λοιπόν με αυτό, κι εύχομαι να μη σταματήσω ποτέ να «φαγουρίζομαι»! Στο μεταξύ, πέρασαν τα χρόνια, και ήρθε η στιγμή εκείνη που πρέπει να διαλέξεις με τι θα ασχοληθείς. Νικήτρια σε αυτόν τον αγώνα βγήκε η άλλη μου αγάπη, η Ιστορία, για την οποία ξενιτεύτηκα κιόλας, και ήρθα για χάρη της στα βροχερά πλην μαγευτικά Ιωάννινα. Από εδώ λοιπόν σας χαιρετώ, κι αν τα χιλιόμετρα είναι πολλά, μη φοβάστε, δεν χανόμαστε…!

Αθηνά Κωνσταντίνου [ Κάθε Παρασκευή «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» ] 

Μισώ οποιοδήποτε υποκοριστικό του ονόματός μου (βλ Νανά, Νούλα, Αθηνούλα). Είμαι η Αθηνά! Βέρα Θεσσαλονικιά και ανερχόμενη νηπιαγωγός, ερωτευμένη με τον κλάδο της Ειδικής Αγωγής. Στα 19 μου χρόνια δηλώνω: δυναμικό, ονειροπόλο, περίεργο, κυνικό, ξεροκέφαλο, μη διαχειρίσιμο και αντιρομαντικό πνεύμα μέχρι αηδίας. Εσωστρεφής και όχι ιδιαίτερα κοινωνική, αλλά αν μου δείξεις την αγάπη σου και μου ανοίξεις την καρδιά σου μπορώ να σου προσφέρω τον κόσμο όλο ακόμα κι αν δεν μου ανήκει ούτε ένας κόκκος άμμου. Μου αρέσει να χάνομαι, όχι από προσώπου γης, αλλά από τη δική τους κακοφτιαγμένη πραγματικότητα και τότε είναι που πιάνω στυλό και χαρτί. Αυτό είναι το βάλσαμο και το αντικαταθλιπτικό μου μιας που σπάνια θα με δεις να μιλάω. Όλες μου οι σκέψεις βρίσκονται σε ένα –τεράστιο- τετράδιο το οποίο καθαρογράφω, ζωγραφίζω, σκίζω, μουτζουρώνω με την ίδια ακριβώς σειρά που μου τα φέρνει και η ζωή. Μότο μου είναι ότι δεν είναι όλα για όλους και οι πραγματικά –και όχι κατ’ επίφαση- δυνατοί μπορούν να καταφέρουν τα αδύνατα!

Ντία Κουκ [ Κάθε Παρασκευή «Bon Dia» ] 

Κατά κόσμων, Κωνσταντία, για τους φίλους Ντία (προήλθε από την απούσα, πλέον, γνωστή εμπορική αλυσίδα για την εξοικονόμηση χρόνου φίλων). Αρέσκομαι στο να διαβάζω με jazz, με κάνει να έχω συνεχώς θετική διάθεση. Λατρεύω ό,τι κυκλοφορεί σε vintage, θα με χαρακτήριζα κοινωνική και με ένα τόνο ανασφάλειας (προσπαθώ να το ελαττώσω). Απόφοιτη μουσικού, το μικρόβιο της με κατακλύζει καθημερινά, όμως από μικρή συνήθιζα να γράφω παντού, σε κόλλες από ταβέρνες, στον τοίχο, στα οπισθόφυλλα τετραδίων. Ήταν και είναι τόσα αυτά που σκεφτόμουν και ήθελα να τα αποτυπώσω στην αιωνιότητα του χαρτιού. Φοβάμαι το scripta mannet, την έχω πάθει, όμως έχω βγει και κερδισμένη.

Χριστίνα Καπουρτζούδη [ Κάθε Κυριακή «spread the news», ένα εναλλακτικό δελτίο για την εβδομάδα που πέρασε]

Εν δυνάμει δημοσιογράφος που περνάει κρίση μέσης ηλικίας στα 18. Έχει ψώρα με τα σκούρα κραγιόν, τα δαχτυλίδια και τις παλιές φωτογραφίες. Μικρή ήθελε να γίνει ηθοποιός αλλά παρά ήταν ατάλαντη οπότε αρκέστηκε στο να βλέπει ασταμάτητα σειρές και ταινίες. Διαθέτει μια μεγάλη συλλογή από γραμματόσημα, μαγνητάκια και κάρτες από όλο τον κόσμο (κι ας μη τον έχει δει η ίδια όλο, ακόμα) και (προφανώς) αγαπάει τα ταξίδια. Στον ελεύθερο χρόνο της ερωτεύεται χαρακτήρες βιβλίων ενώ σιχαίνεται την κόκα κόλα και να πλένει πιάτα.

Μαρία Χατζηκαλλία [ Κάθε Κυριακή «Μπες στα παπούτσια της»]

Το τελευταίο τετράδιο που αγόρασα έγραφε δύο χιλιάδες δέκα έξι. Ημερολόγιο ήτανε. Για ακόμη μια φορά υποσχέθηκα να μην πετάω τις σκέψεις μου σε δανεισμένες Α4. Μάλλον για ακόμη μία φορά δε θα τα καταφέρω. Απόδειξις; -Είμαι η Μαρία. Μου αρέσουν τα βιβλία και οι τουλίπες. Με τις τουλίπες συμβιβάζομαι σε οποιοδήποτε χρώμα και αν μου τις προσφέρουν. Όταν ξεκινάω, όμως, ένα βιβλίο διαβάζω πάντα το τέλος.Αν μου αρέσει, το πιάνω από την αρχή. Μια μέρα βρήκα ένα οριγκάμι από διαφημιστικό χαρτί στο δρόμο και το κρέμασα στο φωτιστικό μου.Έχω κάτι ξεσκισμένα, χιλιοπερπατημένα, βρώμικα [ολόδικά μου] σταν σμιθ, όμως τα κρατάω για να τα φορέσω πάλι τη μέρα που θα χώσω το ‘εδώ΄ μου σε ένα σακίδιο πλάτης και θα το ταξιδέψω αλλού. Σχεδόν πάντα φοράω κάτι μπλε [ένα μπλε βαθύ, ένα μπλε τιρκουάζ, ένα μπλε φορτισμένο με γιρλάντες και κορδέλες]σε μια προσπάθεια να με συνδυάσω με το ποδήλατό μου.- [γράφτηκε σε σκισμένη σελίδα από το τετράδιο του διπλανού μου εν ώρα μαθήματος αρχιτεκτονικού σχεδιασμού]

Κυριακή Κοπαράνη [ Η Κυριακή κάθε Κυριακή στο «Κυριακή Γιορτή και σχόλη» μπερδευτήκατε;]

Hallo, Hallo! Αφού γεννήθηκα ημέρα Κυριακή, είπαν: «Δεν την ονομάζουμε και έτσι;» 19 χρόνια μετά βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση( λέμε τώρα) να σπουδάζω Γερμανική Φιλολογία στην πόλη μου, την μία και μοναδική Θεσσαλονίκη. Οι φίλοι μου με λένε παράξενη. Εντάξει επειδή δεν πίνω, δεν καπνίζω και δεν μεθάω; Μου αρέσει απλά να βλέπω σειρές, να κάνω βόλτες στην παραλία τα μεσημέρια, να μουχλιάζω που και που σπίτι μου και συναντιέμαι με όλο το crew στο στέκι μας.

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ (Guest Editors)

Σωτηρία Απότα [2 φορές τον μήνα (και ημέρα Δευτέρα) σε προκαλεί να  μπεις στο «Fitness room»]

Με λένε Σωτηρία, οι περισσότεροι όμως με φωνάζουν Ρούλα. Ούσα για χρόνια αθλήτρια του βόλεϊ το μικρόβιο της γυμναστικής είχε ήδη μπει μέσα μου κι αυτός ήταν ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο σπούδασα Γυμναστική Ακαδημία. Αυτή τη στιγμή εργάζομαι ως προπονήτρια βόλεϊ και Pilates instructor. Γενικότερα θεωρώ πως είμαι τελειομανής (με κουράζει η μετριότητα), ευαίσθητη (με ωροσκόπο καρκίνο τι περίμενες) και φιλόδοξη (ίσως παραπάνω από τον κανονικό). Πολλοί στις μέρες μας λένε #δεν υπάρχει Σωτηρία. Είμαι εδώ να σας αποδείξω το αντίθετο.

Ευφροσύνη Μπατσακίδου [2 φορές τον μήνα (τα υπόλοιπα Σάββατα) δίνει tips για «Φρο Φρο και αρώματα»]

Με λένε Ευφροσύνη, είμαι φοιτήτρια της Νομικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και γνήσια αιγόκερως στο ζώδιο και τον ωροσκόπο! Υπεύθυνη, φιλόδοξη, αρκετά εγωίστρια θα έλεγα και πιστή στα όνειρα μου! Αδυναμίες μου ίσως αρκετές, η μεγαλύτερη όλων –φοβερά δύσπιστη!-  Είμαι ερωτευμένη με τη ζωή, με τους αυθεντικούς και καλούς ανθρώπους και φυσικά με καθετί που φαντάζει ωραίο.. Στο χρόνο που μου απομένει βρίσκω τον εαυτό μου και χαλαρώνω διαβάζοντας sites με ειδήσεις, άρθρα κείμενα και βέβαια συμβουλές ομορφιάς (γυναίκα είμαι άλλωστε), ξεφυλλίζοντας περιοδικά, διαβάζοντας μυθιστορήματα. Αυτή η νέα αρχή για μένα μου δίνει αέρα να συνεχίσω να κάνω πράξη τα θέλω μου τα όνειρα και να ασχολούμαι με πράγματα που με γεμίζουν και είμαι εγώ!!! #auto_allwste_prepei_na_kanoume_oloi.

Ιφιγένεια Παπούλη [2 φορές τον μήνα ανεβάζει την ένταση στο «Volume Up!».]

Θα ήθελα να έχω όλα τα σκουλαρίκια και όλα τα καλτσόν του κόσμου, όλα τα τσάγια –και όλα τα στυλό. Κάνω μικρά γράμματα –οι άλλοι, δηλαδή, τα βλέπουν μικρά, εκτός από αυτούς που ξέρουν να τα διαβάζουν – και όλο είμαι άρρωστη, όταν πρέπει να είμαι υγιής. Μια από τις ατυχίες της ζωής είναι για μένα ότι δεν έχει σάουντρακ: όταν το συνειδητοποίησα, αποφάσισα να φτιάξω το δικό μου και ψάχνω έκτοτε μέρη να σκέφτομαι τις λίστες μου, τραγούδια για χτες, για πριν κοιμηθείς, για όταν αδειάζεις το πλυντήριο . Από την άλλη, αυτό δημιουργεί μια επόμενη σειρά από εξαιρετικά σοβαρά ζητήματα: υπάρχει το απόλυτα σωστό τραγούδι για χτες; για τότε που κατάλαβες; για το σύννεφο και την πόλη από κάτω; Είμαι πάντα σε αυτούς που δεν χορεύουν στα πάρτι αλλά λατρεύω να κοιτώ τους άλλους να χορεύουν. Κι έτσι, θα προσπαθώ δυο φορές τον μήνα να φτιάχνω την λίστα των δύο εβδομάδων που πέρασαν: να στήνω για τον καθένα ένα μικρούλι πάρτι, να φαντάζομαι και τον εαυτό μου να χορεύει δίπλα του –τι κι αν η μουσική δεν είναι πάντοτε χορευτική.

Ζωή Καρανάσιου [ 2 φορές τον μήνα (ημέρα Σάββατο) κάνει ατέλειωτες βόλτες στα – ποιητικά – σοκάκια της ψυχής στο «littérature» ] 

«Το όνομα μου Ζωή• βγαλμένο μέσα από τη ζωή των χαμένων ποιητών. Εντάξει, το ξέρω πως είμαι περίεργο τρένο και μ’ αρέσει να ρεμβάζω στα βλέμματα των ανθρώπων. Επ! Ζωή,ξύπνα, δεν » ποιείς»,αυτοσυστήνεσαι! Ας γνωριστούμε λοιπόν! Αγαπώ τα μολύβια και τα σκόρπια χαρτιά μου,άλλο που τα χάνω συνεχώς. Εκνευριστικό. Ξεκίνησα κι εγώ να τα χρησιμοποιώ,χωρίς να ξέρω αρχικά το γατί, άλλα υποσυνείδητα το ήξερα, ήταν ένα μακρύ ταξίδι,γιατί όπως δεν σας είπα μ’αρεσει να ταξιδεύω. Από μικρο κι από τρελό,καθώς ήμουν, ήθελα να εκφράζομαι,έτσι αποφάσισα ν’ασχοληθω με το χορό και συγκεκριμένα με τον παραδοσιακό• ναι, συρτα, πεντοζαλια, ζωναραδικους κ.α. βρίσκεις πολλά μέσα σ’αυτους τους «χαμένους» χορούς. Με ακολουθεί αυτή η βαλίτσα εδώ και 14 χρόνια και δεν ξέρω ακόμα πόσα. Αλλα νομίζω πως είπαμε και «χορέψαμε» αρκετά. Ραντεβού λοιπόν δυο Σαββατα το μήνα να ιχνηλατούμε τα περίτεχνα μονοπάτια του ποιειν.»

SOCIAL MEDIA ADMINISTRATOR

Στέφανος Γιατσιάτσος [Καθημερινά έρχεται σε επαφή μαζί σας, μέσω των Social Media του Speakink About]

Μου είπαν να γράψω 2 λόγια για τον εαυτό μου αλλά το «Είμαι ο Στέφανος, είμαι ωραίος και είμαι καλά» δεν τους έκανε. Ήθελαν κάτι μεγαλύτερο αλλά από την φύση μου είμαι ενάντια στην πολυλογία. Της Γυμναστικής Ακαδημίας, αχώνευτος για όσους δεν είχα την τύχη να με γνωρίσουν, ο συμπαίκτης που θέλεις στο τίτσου, άλλοτε καυστικός ή ειρωνικός και άλλοτε ρομαντικός. Ξεχνάω δύσκολα όποιον μου έκανε καλό και ακόμη πιο δύσκολα όποιον μου έκανε κακό. Λυγίζω όμως και συγχωρώ όποιον με ταΐσει με τρουφάκια, ψαροκροκέτες ή κοτομπουκιές. Στον ελεύθερο χρόνο μου εγώ ο πιο αντικοινωνικός του team διαχειρίζομαι τα κοινωνικά δίκτυα του speakink about.

Επικοινωνήστε μαζί μας: